Satelitët e Agjencisë Europiane të Hapësirës (ESA) kanë rikrijuar udhëtimin e resë më të madhe sahariane të 20 viteve të fundit, duke fotografuar “fluturimin” e saj drejt Atlantikut.

Çdo vit, në fund të pranverës, erërat dhe stuhitë sahariane ngrenë në ajër pluhurat e rërës. Ky proçes zakonisht zgjat deri në shtator, me ardhjen e vjeshtës. Por prej 20 vjetësh, nuk shihej një shtëllungë e tillë si kjo e kësaj vere, e denjë për të marrë emrin “Godzilla”.

Pluhurat e Saharasë mund të qëndrojnë në ajër për javë të tëra, sa më të thata e të shpejta të jenë masat ajrore. Zakonisht, grimcat e rërës sahariane, humbasin në atmosferë dhe bien në Atlantik, pa mbërritur në Amerikë. Ndërsa këtë vit, përqëndrimi i lartë i pluhurit, ka përshkuar rreth 8.000 kilometra duke mbërritur në Karaibe, në pjesën qëndrore dhe jugore të amerikës.

Nga njëra anë pluhurat saharianë janë të dëmshëm sepse mund të përkeqësojnë cilësinë e ajrit. Por nga ana tjetër, ato kryejnë një funksion shumë të rëndësishëm në ekosistem. Ato janë burim ushqimor për fitoplanktonet, mikro organizmat e sipërfaqeve oqeanike dhe njëkohësisht i pyjeve të amazonës.

Artikull i përkthyer nga ansa.it