Book Your Stay
Book Your Flight
Ndër lajmet e bukura dhe të mira të periudhës së pandemisë, mund të renditen padyshim ato që kanë të bëjnë me rijetëzimin e biodiversitetit, në çdo kënd të botës, madje edhe në Shqipëri. Kësaj rradhe, hasëm në një reportazh-aventurë mjaft të bukur të gazetarit Eni Shehu, njëherësh “ambasador” i “Protection and Preservation of Natural Environment in Albania”. Ai, së bashku me këtë grup profesionistësh dhe të apasionuarish, u vunë këtë hërë “Në gjurmët e Kalit të Qyqes”. Ju sjellim me poshtë shkrimin e vetë gazetarit:
Shumë prej jush, mund ta dini që vitin e fundit jam angazhuar në një fushatë sensibilizimi për mbrojtjen dhe promovimin e jetës së egër në Shqipëri. Mund të mbani mend maratonën e Tiranës vjet, ku unë vrapova për kauzën e Kalit të Qyqes, një shpend që deri dje me ç’kisha shfletuar më sugjestiononte pamasë. Por kësaj here emocioni ishte i vërtetë, real.
Planet për ekspeditën në pjesën malore të jugut, ishin shtyrë disa herë për shkak dhe të situatës së karantinës. Megjithatë, më në fund ishim në terren për të vëzhguar shpendin e rrallë.
Në disa kultura, Kali i Qyqes njihet si lajmëtari i pranverës ndaj dhe kjo vizitë ishte fiks në kohë. Në vendin tonë, kjo specie mbetet e rrezikuar dhe deri vitin e kaluar numëroheshin rreth 6 çifte, të cilët kthehen nga Afrika dhe çelin zogjtë e tyre në malet shqiptare.
U ndamë në dy grupe. Së bashku me partnerin tim Joni Vorpsi, një i ri jashtëzakonisht i pasionuar dhe studiues i këtij shpendi, anëtar i Protection and Preservation of Natural Environment in Albania, u drejtuam në dy territore të cilat vitet e fundit raportoheshin të braktisur. Thënë kjo, misioni ishte edhe më i vështirë.
Ditën e parë qëndruam me orë të tëra, përballë një faqemali, në një fshat diku në Delvinë, me dylbi dhe teleskop pa i hequr nga syri. Kali i Qyqes nuk u duk, vetëm foleja bosh, ashtu siç e kishte lënë.
Teksa dita kalonte, u argëtova me çdo gjë që ofronte fshati. Më kish marre malli. Vëzhguam kukuvajkën, gargullin, një kope lopësh, i hipa gomarit. Aventurë e paparë.
Të nesërmen ndaluam përballë platformës së lejlekut në Gjirokastër. Një çift i rikthyer për të katertën vere radhazi në folenë e tyre mbi liqenin e Viroit, ishte mrekulli! Janë në periudhën e inkubacionit dhe për disa ditë ata do të bëhen prindër!
Lugina e Vjosës në zonën ku planifikohet HEC-i, është magjia vete! Ky territor, sërish në pikëpyetje sa i takon pranisë së Kalit të Qyqes. Disa orë të tjera qëndruam duke vëzhguar çdo lëvizje në faqen e shkëmbit. Nga shqiponja gjarpërngrënese tek lejleku i zi apo skifteri kthetrazi, i pash në dylbi. Kali i Qyqes, ndoshta ka ndjerë rrezikun (jo tonin) dhe as në këtë territor nuk u shfaq.
Kështu, me keqardhje, këtë herë nuk pata fatin ta shoh nga afër e ta përjetoj praninë e “shkabës së fundit folezuese në Ballkan”. Ama radhën tjetër, e sigurt që do zgjedh të vizitoj ato territore ku Kali i Qyqes është duke vazhduar jetën normalisht, nën kujdesin e organizatave dhe mbështetësve të tij.
Nëse jeni në kërkim të atyre eksperiencave që duhen provuar njëherë në jetë, High Scardus Trail është ideali. Për të...
Read More
Gjatë komunizmit, produktet dhe markat komerciale botërore ishin aq të rralla në Shqipëri, sa shishet Coca – Cola apo ambalazhet...
Read More